Een overleden paard vertelt haar indrukwekkende verhaal… Misschien heb je wel meegekregen dat ik twee weken terug een dissectie heb bijgewoond. Die vrijdag was de prachtige merrie Sanneke levend gebracht en zaterdag lag ze op de tafel. Zonder velletje en koud. De ogen netjes afgedekt, een bosje bloemen op haar hals. Heel erg bizar, confronterend, moeilijk, bijzonder en indrukwekkend. Ik ben Sanneke en haar eigenaren super dankbaar dat we van haar mochten leren.

Zo ongelofelijk veel kapot in het lijf

Dat de eigenaren er bij waren, maakte het extra heftig, maar ook heel mooi. Zij konden dingen over Sanneke vertellen toen zij nog leefde. Een pittige, werklustige dame die goed wist wat ze wel en niet wilde. Al snel bleek dat Sanneke best wat schade had. En het zou de komende dagen alleen maar meer worden. Vergrote aderen, verdikte hartspier (het hard heeft vermoedelijk hard moeten werken), de blaaswand was dik (Sanneke had bij leven moeite met plassen, hier lag een mogelijke oorzaak), de dunne darm was op sommige plekken zo dun dat het bijna onmogelijk is dat Sanneke nooit koliek heeft gehad. Toch heeft Sanneke nooit echt koliek gehad. Wel was ze soms ’s nachts onrustig. Misschien toch wat koliek? Wie zal het zeggen.

Maar hierbij bleef de schade niet. Sanneke had artrose in nagenoeg elk gewricht in de benen; kogels, knieën, ellebogen, sprong, schouder… Ook zagen we kissing spines, gebroken ribben en spieren die ooit waren afgescheurd. Het aparte was, Sanneke wilde altijd heel erg graag werken. Werken was haar leven. Voor de kar lopen vond ze prachtig. Ze was alleen wel heel duidelijk: “ik ben géén rijpaard”. Dit hebben haar eigenaren altijd gerespecteerd.

Wees heel alert als jouw paard gevallen is

Dan rijzen er natuurlijk veel vragen: hoe kwam Sanneke aan zoveel schade? Zeker weten zullen we dat nooit. Sanneke is sowieso wel eens gevallen met de kar. Misschien ligt hier wel een belangrijke oorzaak. Wie zal het zeggen? Wat ik wel weet, is dat een paard dat valt voor mij altijd reden is om héél alert te zijn. De kans dat een paard hier géén schade aan overhoudt, is klein. En het kan best een poosje duren eer de klachten duidelijk worden. Dus; is jouw paard ooit gevallen (voor zover je weet)? Probeer dan altijd te onthouden hoe je paard viel. Op welke kant, hoe hard, wat was de ondergrond, rolde hij om? Dat is belangrijke informatie voor een therapeut of dierenarts.

Heeft mijn paard daar last van?

Een vraag die me vaak gesteld wordt, als ik pijnlijke plekken tegen kom in een paard. En weet je… Ik weet het niet. Ik weet werkelijk niet hoe een paard pijn beleefd. En of het erg is als een paard pijn heeft. Natuurlijk, een paard dat niet meer wil eten, op drie benen loopt, dat zijn duidelijke dingen. Maar is misschien ook een heel groot, grijs gebied. Sanneke onthulde in drie dagen hoeveel schade ze had. En op de laatste maanden na, zagen de eigenaren behoorlijk wat levenslust. Wat ook heel bijzonder was: Sanneke wilde niet gedekt worden. Wat ik op zich kan begrijpen. Een hengst weegt toch al gauw een paar honderd kilo, en met kissing spines en gebroken ribben, en al die andere kwetsuren, lijkt met dat geen pretje.

Maar: Sanneke had een grote vriend. Een ruin. En in het seizoen, als Sanneke hengstig was, stonden ze uren te knuffelen en mocht deze ruin haar ook dekken. Ondanks haar lijf wat waarschijnlijk pijn heeft gedaan. En ze stond altijd vol enthousiasme voor de kar. Maar rijden was een duidelijke no go. Dus tja, wat kunnen we nu zeggen over pijn bij paarden? Het lastige is, ze maken geen geluid bij pijn. Sta jij op het pootje van je hond of kat? Reken maar dat je een gil krijg. Knip je per ongeluk de nagel van je konijn tekort? Ook die kunnen schreeuwen. Maar een paard? Een paard geeft geen kik… Ze hebben vaak een enorme will to please. Of ze sluiten zich af. En doen wat ze gevraagd wordt.

Dank je wel mooie, bijzondere Sanneke

Wat Sanneke mij heeft geleerd, is dat paarden ongelofelijk complexe dieren zijn. Al die spieren, zenuwen, fascia, aderen, botten. Ongelofelijk… Sanneke heeft mij geleerd hoe zeer paarden een ander paard kan liefhebben. Dat ze allemaal hun eigen karakter hebben. En dat het voor ons mensen écht heel moeilijk is om ze te begrijpen. Het paard dat lelijk of vals doet omdat hij een slecht karakter heeft, moet ik nog tegenkomen.

Respect voor dit overleden paard

Sanneke heeft mij nog meer respect bij gebracht voor haar prachtige soort, dat dikwijls zo edelmoedig de onhandigheid en onwetendheid van de mens verdraagt. En ze heeft mijn drive om het paard óók een stem in de communicatie te geven, alleen maar vergroot. Dank je wel lieve Sanneke en dank je wel dappere eigenaren, die met zoveel liefde voor haar hebben gezorgd. Het moet heel confronterend zijn geweest om je geliefde paard haar verhaal te zien vertellen. Maar geliefd was Sanneke zeker, dat sprak uit alles. Dank jullie wel voor het bijzondere verhaal van Sanneke.

Ik hoop dat het verhaal van Sanneke op jou net zoveel indruk heeft gemaakt als op mij. Het was heel bijzonder om een overleden paard haar verhaal stukje bij beetje te zien vertellen. Wie weet heeft zij jou net als mij aan het denken gezet over je eigen viervoeter(s). Ze verdienen het zo.