Bijzondere Clinic van Noora Ehnqvist en Lucie Klaassen

Afgelopen weekend heb ik een bijzondere clinic van Noora Ehnqvist en Lucie Klaassen gevolgd. Ik blijf mezelf graag ontwikkelen en leer graag van anderen. Zo’n clinic, waarbij ik mezelf een paar dagen lang kan onderdompelen in paarden, inspiratie en ervaringen, is een uitgelezen manier om dat te doen. Voer voor de ziel 😉 . Al is het uiteindelijk vooral de kunst om dat wat je ervaart en leert, mee te nemen in het “echte” leven. Of misschien nog beter, dat alle ervaringen, dus ook zo’n clinic, een aaneenschakeling kunnen worden van echte belevingen. Allereerst een kort filmpje van mijzelf met Seni, een prachtige, zwarte PRE hengst van Lucie Klaassen.

Het paard ontmoeten, zien en samenwerken

De clinic van Noora Ehnqvist en Lucie Klaassen ging vooral over het ontmoeten van het paard. En het écht zien. Zien wie hij is, of hij misschien spanning heeft, wat zijn energie is, en waar hij op het moment is met zijn aandacht. Een mooie parallel naar het “echte” leven, als je mensen ontmoet. Niets fijners in een ontmoeting als iemand je echt ziet. Voor Noora en Lucie is die ontmoeting de basis voor het samenwerken met het paard. Het gaat over het paard uitnodigen, in plaats van af dwingen wat jij wil. “Kunnen we…?” “Is het mogelijk dat…?” Dat zijn vragen die Noora het paard stelt. En dan kun je het antwoord “nee” krijgen. Aan ons de schone taak om het paard dusdanig te inspireren, dat het graag met ons mee gaat. Door oefeningen die gaan over lichaamsbewustzijn, ontspannen en over de ademhaling (een o zo belangrijk voertuig voor het hele leven), kunnen we contact maken met die inspiratie in onszelf.

Het verschil tussen doen en zijn

Wat is het verschil tussen doen en zijn? En is het een beter dan de ander? Dat kwam tijdens de clinic van Noora en Lucie een aantal keren aan de orde. En het is niet óf óf. Het gaat over het doen vanuit het zijn. Zijn in het moment en vanuit daar kan er iets ontstaan. Dan kan alles mee, zowel het paard, als jijzelf. Met alles wat er op dat moment is. Dat is wat ik met mijn eigen paard ook elke keer nastreef. Of we nu rijden, vrijheidsdressuur doen, schriktraining, wandelen, of gewoon samen zijn. Alles begint bij samen zijn en vanuit daar samen op reis gaan. Het is niet duidelijk wie er leidt en wie er volgt. Hoe meer het paard voelt dat hij een eigen stem in het geheel heeft, hoe trotser en sterker hij zal zijn. Door naar mijn eigen paard te kijken en te luisteren, en ook in het contact met Seni, leer ik nog beter naar de subtiele signalen van mijn lijf te luisteren. En hoe beter ik in staat ben om mijn eigen lijf te voelen, hoe beter ik in staat ben om mijn paard te volgen en te horen. Ach, woorden schieten te kort om zulke ervaringen te beschrijven! Net als met alles in het leven: weten en begrijpen in mijn hoofd is één ding. Het werkelijk doorvoelen in mijn lijf is iets heel anders. Dat kost tijd, en die tijd neem ik met liefde, om steeds een stukje meer te voelen. En ik merk dat ik daar zowel bij de paarden, als bij mensen, enorm veel profijt van heb!