Categorie: Coaching voor Paard en Ruiter

Getraumatiseerd paard Hoe ga ermee om?

Getraumatiseerd paard Hoe ga ermee om? Waaraan herken je een paard met een trauma? Wat is de beste wijze om met een getraumatiseerd om te gaan? Waardoor kan een trauma bij een paard of pony ontstaan?

Getraumatiseerd paard Hoe ga ermee om?

Er zijn van die paarden en mensen die diepe indruk op je maken. Onlangs was ik bij een zwaar getraumatiseerd paard en zijn mens. Het dier had de grillige littekens op zijn neus en billen. Ik wil niet weten hoe hij er aan is gekomen…

Enkele weken geleden kreeg ik een noodkreet van zijn mens. Zij is zeer ervaren in natural horsemanship, maar op de één of andere manier, was dat niet de weg bij dit paard. Ze zag de stress toenemen als ze druk gebruikte. Hij leerde stilstaan tijdens desensibilisatie, maar de angst in zijn ogen was zichtbaar. Zo wilde ze het niet. We hadden een sessie waarin ogenschijnlijk weinig gebeurde, maar de dag daarna kreeg ze een prachtig cadeau van hem.

Proberen te luisteren betekent dus ook níet behandelen

Ze had al behoorlijk wat werk gestoken in gewoon samen niets doen. Ik zag ook dat hem dat goed had gedaan. Zij mocht duidelijk meer dan ik. Niet dat hij in een hoekje weg kroop, integendeel. Hij was erg druk met aan mij zitten. En dat was ook waar het contact uit bestond: hij mocht wél aan mij zitten, ik niet aan hem. Ik zie dat vaker bij paarden bij wie de grenzen stelselmatig zijn overschreden. Zo houden ze een soort controle over de situatie. Hij positioneerde zichzelf ook steeds zo dat hij mij voor zich hield. De onrust was groot, ik moest zelf enorm goed letten op mijn aarding, want hij stond te tollen.

Het is aan mij, om zijn grenzen dan te respecteren. Anders zou ik de zoveelste in het rijtje worden die daar overheen ging. Gelukkig begreep zijn mens helemaal waarom ik niet ging behandelen, zoals ik normaal meestal doe. Mijn doel was hem het gevoel geven dat zijn stem mee telt, dat we proberen te luisteren. Daarnaast wilde ik hem graag bewuster maken van zijn eigen lijf. Hem helpen opgeslagen spanning los te laten, zodat zijn lijf weer een veilige, kalme plek kan worden (of in ieder geval zo goed als). Zulke paarden hebben chronische stress. Het zenuwstelsel is constant overprikkeld. Vergelijk het maar met burn-out of depressie bij mensen. Ik vermoed dat dat het dichtst in de buurt komt. Aan de buitenkant zie je niet zoveel. Maar van binnen is het chaos.

Aanraken met toestemming – voor het eerst ervaren waar zijn grenzen liggen

Doel 2 ging ik dus niet behalen. Want daar had ik wel zijn medewerking voor nodig. En die kreeg ik niet. Omdat zijn mens meer mocht dan ik, heb ik haar een techniek geleerd die ik zelf graag gebruik, namelijk aanraken met toestemming. Haar intentie was om hem aan te raken, om een hand op zijn hals te leggen. Maar hij mocht bepalen of dat mocht en hoe lang en waar. Op die manier krijgt het paard (soms voor het eerst in zijn leven) de káns om te voelen waar zijn grenzen liggen. Om überhaupt te ervaren waar zijn lichaam begint en ophoudt. Vaak sta ik dan een paar meter van het paard af (zoals je op de foto één van mijn klanten ziet doen), omdat echte aanraking te veel is. Prima. Paard mag het zeggen. En vergis je niet in de effecten van deze manier van (niet) aanraken. De aandacht en intentie zijn er namelijk wel degelijk. Dus ook zo gaan de meeste paarden spanning los laten. Dit klinkt heel makkelijk, maar blijkt in de praktijk niet zo simpel. Het vraagt veel van je eigen gevoel en observatie vermogen. Maar al snel had ze het gevoel te pakken.

Grootste cadeau van vertrouwen kwam een dag later

Naast het bodywork, zijn we begonnen met targetten met behulp van positieve bekrachtiging. Een andere manier om controle te ervaren. Voordeel is dat we zo niet hoeven te werken met aversieven (dus prikkels die onaangenaam zijn), maar appetitieven (leuke prikkels). Telkens als hij het target aan raakte, kreeg hij een brokje. Dit had deze slimmerik snel door.

Al met al een fijne sessie, waarin ik zijn mens wat handvatten had kunnen geven om mee aan de slag te gaan. Maar het mooiste kwam de dag er na. Ik kreeg een filmpje waarom het paard lag. En zijn mens zat er bij. Het was zo puur en intiem. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Zo’n grote stap had ik niet zien aankomen. Het laat maar weer eens zien hoe veerkrachtig paarden zijn en hoe vergevingsgezind. Iets waarvan ik denk dat we daar best wat vaker bij stil mogen staan. Want onbewust en onbedoeld zullen we de grenzen van onze paarden over gaan. We zijn als mensen meestal niet zo goed in subtiele lichaamstaal lezen en luisteren naar onze intuïtie. We hebben vaak geleerd dat wij de “baas” moeten zijn. We zijn gewend om te dóen, terwijl láten minstens zo veel heling kan brengen. En denken vaak duaal: of ik krijg mijn zin, of mijn paard. Terwijl én én zoveel meer diepte kan brengen.

Maak een gratis afspraak met Jolien Dalenberg

Het is soms lastig om alleen in te schatten wat er met jouw paard aan de hand is. Om je hierbij te kunnen helpen kunnen we allereerst een gratis telefonische of online afspraak maken om een inschatting te maken van de oorzaken en problemen van jouw paard. Bovendien je me altijd bellen of mailen voor meer informatie of het maken van een afspraak.