Bestaat er zoiets als een lomp paard of onhandig paard? Wat zijn de oorzaken van lomp en onhandig gedrag van paarden? Ik hoor het best regelmatig om me heen. Soms maken mensen grapjes over deze paarden. Soms raken mensen er door geërgerd. Want hij is zo onhandig, beukt zomaar tegen je aan, struikelt steeds, verwondt zich misschien wel. Maar mijn ervaring is, dat “lompe paarden” niet bestaan. Of beter gezegd: er is eigenlijk altijd een verdomd goede reden waarom ze zich zo gedragen. En dus zie ik het niet als iets waar ik me aan kan ergeren of om kan lachen. Maar als een puzzelstuk. Iets waar mijn paard wellicht hulp bij nodig heeft.
Lomp paard en onhandig paard? Er kunnen veel redenen voor zijn
De redenen waarom onhandig is, zijn legio. Hier zal ik er een aantal van de meest voorkomende benoemen, maar weet dat ik daarin nooit volledig kan zijn (en ik zal ook echt niet alle oorzaken weten).
Lengte van de teen
Allereerst: de lengte van de teen. Paarden die te lange tenen hebben, kunnen niet makkelijk over de voet rollen, en zullen sneller misstapjes maken en struikelen. Wees daar dus heel scherp op. Alles wat overbodig is, zit in de weg. Ik ben absoluut geen bekapper, maar je als je meer wil leren hierover, zou je echt eens een kijkje moeten nemen bij de Hoofnerd Academy van Anne Schuite.
Neurologische aandoening
Neurologische aandoeningen. Denk aan ECVM, ataxie, kramperigheid, of zenuwschade om een andere reden (zoals een val). Als er vanuit de zenuwen schade is, is de aansturing van de motoriek vaak minder scherp. Dit kan voor paarden enorm beangstigend zijn. Of ze sluiten zich af. Is natuurlijk ook wel logisch. Het paard is van nature gebouwd om te bewegen, om snel weg te kunnen rennen bij gevaar. Als dit om wat voor reden dan ook niet vloeiend gaat, is zo’n paard niet meer in staat snel weg te kunnen rennen. Stress!
Hierboven zie je een plaatje van mijn paard dat met gekruiste benen staat te eten. Dit is absoluut niet normaal in mijn ogen. Ik vermoed dat er bij hem neurologisch niet alles (meer) goed gaat. Hij is wel eens gevallen, heeft peesschade aan alle vier de benen en ik heb een hoop met hem gedaan wat niet handig was. Niet qua training, niet qua huisvesting. Daar knappen ze, op zijn zachtst gezegd, niet van op. Hij is ook een paard dat als lomp bestempeld wordt. Hij struikelt nog wel eens, stoot zichzelf. Gelukkig is het dankzij regelmatig bodywork wel verbeterd.
Hypermobiliteit
Van de week heb ik het webinar van Karin Leibbrandt over hypermobiliteit terug gekeken dat ze gaf voor Equine Studies en daar zag ik super veel herkenning. Iemand zei ook: bij mensen wordt hypermobiliteit gezien als pathologie, als aandoening. En paarden worden er gewoon op gefokt. Die moeten zich zowat een bloedneus kunnen slaan in een uitgestrekte draf. Bij mensen zijn er tests ontwikkeld die hypermobiliteit kunnen bevestigen, zoiets bestaat bij paarden niet. Dus er is nog discussie over of het bij paarden wel bestaat. Maar goed, dat het niet officieel gediagnosticeerd kan worden, zegt niet dat het er niet zit natuurlijk. Als je bij deze paarden de beweeglijkheid van de gewrichten gaat testen, kunnen ze meer/verder dan wenselijk is. Het risico is dat ze vaak te slap zijn om al die beweeglijkheid op te vangen. Ook deze paarden zie je sneller struikelen, eerder schrikken en zichzelf sneller verwonden.
Emotioneel trauma
Elk trauma, of het nu fysiek is om mentaal, lijkt zich op te slaan in het lichaam. Het lijf blijft in een bepaalde stand staan. Maar wat ik ook zie, zeker bij emotioneel trauma, is dat paarden lijken te dissociëren van hun lichaam. Ze zijn er niet meer in thuis. Hebben weinig besef van hoe groot ze zijn. Of hoe breed. Deze paarden schatten bijvoorbeeld doorgangen niet goed in. En dan botsen ze met hun heupen tegen de staldeur. Waardoor er nóg een stukje trauma kan worden opgeslagen.
Proprioceptie en moeite met balans (want dat is in mijn ogen de betere benaming voor lomp gedrag) zie je dus door verschillende redenen terug komen. Laat je paard eens op een rechte lijn lopen. En kijk eens hoe goed hij zijn lijn kan vervolgen als hij opzij kijkt. Ik zie zó ontzettend veel paarden die dan gaan zwalken. Niet trefzeker hun voeten neer zetten.
Overprikkeld zenuwstelsel
Wat bijna altijd een overeenkomst is bij deze paarden, is dat het zenuwstelsel overprikkeld is. Het is niet meer in staat om goed te schakelen tussen de “aan” en “uit” stand (het ligt wat ingewikkelder dan dit, maar voor nu houd ik het even zo Jip en Janneke). De aan stand overheerst. Waardoor het lijf onvoldoende toekomt aan herstel. En dan kom je in een vicieuze cirkel terecht van problemen. Met sneeuwbaleffect. Want over het algemeen zullen de problemen erger worden. Door middel van zacht bodywork, kun je helpen het zenuwstelsel te kalmeren. Dat zal niet altijd de hele puzzel oplossen, maar vaak wel een stukje. Voor sommige paarden is dit alles wat je nog kunt doen. Andere paarden kun je nog verder ondersteunen door bijvoorbeeld training.
Ik hoop dat je nu wat anders bent gaan denken over de “lompe paarden” in je omgeving. Wat denk je? Zou één van deze oorzaken er mogelijk aan ten grondslag liggen?
Maak een gratis afspraak met Jolien Dalenberg
Het is soms lastig om alleen in te schatten wat er met jouw paard aan de hand is. Om je hierbij te kunnen helpen kunnen we allereerst een gratis telefonische of online afspraak maken om een inschatting te maken van de oorzaken en problemen van jouw paard. Bovendien je me altijd bellen of mailen voor meer informatie of het maken van een afspraak.
- Telefoon: 06-53240214
- Mail: jolien@paardenfeest.com
- Facebook: Paardenfeest
- Instagram: Paardenfeest