Je paard beter begrijpen is dé sleutel naar een hecht, sterk en gezond team. Dat zul je vast met me eens zijn. Immers, als je snapt WAAROM je paard iets doet, kun je ook de beste keuzes maken in je training. Je paard voelt zich gezien en begrepen. Hij weet dat je geen dingen zult vragen die hij niet kan, hij leert dat je hem kunt helpen als hij het moeilijk heeft. De vraag die ik mezelf altijd stel als iets niet lukt is: wil het paard het niet, kan hij het niet, of snapt hij het niet?
Een dikke NEE!
Van de week was ik bij één van mijn toppers. Deze vrouw heeft ongelofelijk veel voor haar paarden over. Ze doet er alles aan om ze blij en gezond te houden. Toch stuitten we tijdens de coaching op een communicatie-probleempje. Haar merrie van 19 is met pensioen vanwege artrose in haar voorbeen. Dit heeft natuurlijk gevolgen voor de rest van haar lichaam. Om haar zo soepel mogelijk te houden en samen bezig te blijven, doen we heel licht grondwerk. Zo blijft het paard nadenken, en kunnen wij zien hoe ze in haar vel zit en het paard beter begrijpen.
We vroegen het paard of ze haar gewicht een klein beetje naar achteren kon brengen. Ze hoefde niet achterwaarts, alleen maar een beetje haar balans verplaatsen. Een oefening die we wel vaker doen, en ze redelijk kent. Nu schudde de merrie met haar hoofd, wilde het touw uit de handen trekken en begon onrustig te draaien. Een dikke NEE! van het paard. En dan begint het voor mij pas echt!
Wat vindt jouw paard van de oefeningen die je aan hem vraagt?
Een paard die iets niet wil, ziet het nut niet in van hetgeen jij hem vraagt. Waarom zou hij het doen? Wat levert het hem dan op? Is dit het probleem, dan moeten wij als trainers op zoek naar een motivatie voor het paard. Daar ga ik nu niet verder op in, want dat is een blog op zich 😉 . In dit geval, ken ik het paard als enorm leergierig, een paard dat graag wil werken, zeker voor haar vrouwtje. Ze zal het altijd proberen. Ze heeft ook geleerd dat we altijd zoeken naar meer gemak en ontspanning in haar lichaam. Willen was niet zozeer het probleem in mijn ogen.
Houd jezelf een spiegel voor!
Snapte ze het dan niet? Dat zou kunnen. Ik kijk naar de lichaamstaal van mijn klant. Ze staat niet helemaal stevig. Ze is wat wiebelig. Haar rechterhand werkt ook naar beneden, waardoor ze het paard blokkeert en ze trekt haar schouders op. Als ik haar hier mee help, lukt het nog steeds niet om de merrie een klein beetje gewicht te laten verplaatsen. Hoe is dat bij jou? Houd jij jezelf een spiegel voor als er iets niet lukt met je paard? Weet jij precies wat je doet met je lijf? Kun je de oefening zelf voelen? Zijn je vragen helder voor het paard? Wil je remmen, maar geef je onbewust ook een drijvende hulp (door bijvoorbeeld met je zweepje te zwaaien). Als je paard iets niet stapt, zorg er dan voor dat je je vraag simpeler maakt. Vraag één stapje, of één ding tegelijk.
Wil jij je paard beter begrijpen? Onderschat dan NOOIT de “kan niet”
En wat mij betreft de aller, allerbelangrijkste als het gaat om je paard beter begrijpen: kan hij het niet. Echt, dit wordt zo ontzettend vaak over het hoofd gezien… Mijn klanten zijn me echt ontzettend dierbaar, ik zie ook dat ze gek zijn op hun paard en er alles aan doen om hem gelukkig te maken. Maar bij 95% van hen, blijkt dat ze vaak niet opmerken dat een paard iets (nog) niet kan. Dat geeft niet, dat is precies één van de redenen waarom ze een traject met me aan gaan.
Je raad het misschien al. “Kan niet” was DE reden waarom deze merrie zo protesteerde bij deze oefening. Na een korte check op pijnlijkheid, bleek ze erg gevoelig rond bekken en het SI-gewricht. En laat je dat nu net nodig hebben in deze oefening… Dus in plaats van haar te dwingen toch de oefening te doen, gaan we op zoek naar andere dingen, die ze wél kan. Zo leren we haar dat we luisteren als ze aangeeft dat iets niet lukt, en zal ze een volgende keer opnieuw proberen.
En, hoe zit het met jou, als het gaat om je paard beter begrijpen? Heeft deze blog je meer inzicht gegeven in wat mogelijke oorzaken zijn voor “ongewenst” gedrag van je paard? Helpt het je om anders te kijken? Of was het vooral een bevestiging?