Pennydag 2016 Paardenkamp in Soest

Wat was de Pennydag 2016 bij De Paardenkamp in Soest een gave dag! Een ultiem passend thema tijdens deze Penny in de Bak dag. Namelijk: Lang zullen ze Leven! Wat me een mooie wens lijkt, voor al die oudjes in het Paardenrusthuis in Soest. Het was voor Bazook voor het eerst dat hij naar zo’n evenement mee was. Natuurlijk doen we wel vaker dingen buiten onze “comfort zone”, maar dit was nieuw. En ik was zo ontzettend blij met hoe hij het vond. We hebben drie keer een uurtje iets verteld over hoe paarden met elkaar communiceren. Bazook als levend voorbeeld: nieuwsgierig, geduldig, ongeduldig, op zoek naar contact, verveeld, soezerig. Hij heeft een hoop laten zien! Ik was heel blij met wat de kinderen (en volwassenen) aan hem konden zien, en hoe goed sommigen konden kijken naar wat zijn gezicht en lijf vertelde. Ook de foto’s die we bij ons hadden met daarop verschillende gemoedstoestanden van een paard, werden heel vaak goed ingeschat. Bazook heeft volgens mij weer vele harten gestolen. Het mijne had hij uiteraard al 😉 .

Mooie shows tijdens de Pennydag 2016 van Nalanta, Joyce en Jaydee de Vos, Dutch voltige en taart maken met Feline

Uiteraard kon ik het niet laten om ook het showblok tijdens de Pennydag 2016 te bezoeken. Er was een heel gaaf showblok, met Showteam Nalanta, Joyce en Jaydee de Vos, Dutch Voltige en Feline maakte samen met haar Marley een grote taart voor de bewoners van De Paardenkamp. Wat me het meest raakte, was de rust die er bij allemaal was. Marley, het paard van Feline, kreeg een zak appels te pakken. Daar zag Feline de humor wel van in. Na een klein beetje aandringen, reedt ze Marley weer rustig de ring rond. Zonder zadel, met neckrope! Heel leuk ook dat Jesse Drent en Eva Roemaat (van Nalanta) twee oudere paarden mee hadden. Jesse zijn merrie Andorra is enorm ervaren in Vrijheidsdressuur. Eva liet met de 21 jarige Arabier Sammie zien, hoe de oefeningen er uit zien als een paard ze pas geleerd heeft. Zo mooi om te zien hoe blij zowel Jesse als Eva waren met alles wat de paarden aanboden. En ook het paard van Joyce dat besloot te gaan rollen, kreeg hier alle gelegenheid voor. Dat hiermee de vleugels die haar paard om had kapot gingen, gaf niets. En er had echt behoorlijk wat tijd in gezeten om ze te maken. Zo zou samenwerking tussen mens en paard wat mij betreft altijd mogen zijn! Een plezier om naar te kijken!

De Paardenkamp: liefde en zorg voor dier én mens

Al vaker heb ik een open dag van De Paardenkamp bezocht. Wat me steeds op valt, ook op deze Pennydag bij de Paardenkamp, is de enorme liefde en zorg die er is. Voor zowel de dieren, als de mensen. Ook bij zo’n groot event, staat dat voorop. Alles was ontzettend goed geregeld, en tegelijk heerste er een enorme rust. Ondanks de hectiek. De Paardenkamp is een stichting die voor een groot deel afhankelijk is van vrijwilligers. Mijn ervaring is dat het team van vrijwilligers alleen maar optimaal kan functioneren, wanneer er een sterk team van vaste medewerkers achter staat. Iets wat bij De Paardenkamp duidelijk zo is. Mensen weten wat ze moeten doen, ze geven de indruk plezier te hebben in het werk. Er is tijd voor een praatje, er is oog voor wat de paarden nodig hebben. Dat maakte het voor Bazook en mij extra fijn om aanwezig te zijn tijdens de Pennydag bij De Paardenkamp!

De Paardenkamp ook steunen?

Op de Pennydag 2016 bij de Paardenkamp werd het me eens te meer duidelijk hoe ontzettend belangrijk het werk is dat ze bij dit Paardenrusthuis doen. Tijdens het showblok, werd een aantal bewoners aan ons voorgesteld. Leuk om het verhaal achter het dier te horen. Fortuin bijvoorbeeld, die 17 jaar als politiepaard heeft gewerkt en nu van een heel welverdiend pensioen geniet. Of shetlander Brenda, die jaren in de achtertuin bij mensen woonde en nu volop geniet van alle aandacht die ze krijgt als ze in het knuffelweitje staat. Of Poolse Ferry, momenteel de oudste bewoner van het stel, die een speciale box in de ziekenboeg heeft. Niet omdat hij heel erg ziek is, maar omdat er artrose in zijn benen zit. Hierdoor kan hij niet meer op een normale manier opstaan als hij heeft gelegen. Normaal gesproken gaan paarden eerst op hun billen zitten en staan dan op. Ferry gebruikt de “koeien methode”. Koeien gaan eerst op hun knieën zitten, voor ze omhoog komen. En zo redt Ferry zich ook. Daarvoor heeft hij wel een extra grote box nodig. Op De Paardenkamp geven ze hem dat. Mooi toch. Wil jij ook De Paardenkamp steunen? Dat kan! Op deze pagina lees je hoe je dat kunt doen!